تصورتـــــــ همـ زیباستــــــــ ،
امامـِ غائبــــــِ من ...
روزگاری بود که تسبیحِ دلم در بینِ انگشتانِ تو می‌چرخید.
مـن امـا با هــر مهره، ذکـــــــر مـی‌گفتم بر مهـربانی‌ات.
"یا حبیب من لا حبیب له"
تا روزی که هبوط، سهــمِ حسرتِ مـن شد از قدر ندانستنِ آن روزگارِ بهشتی!
بندِ تسبیحِ دلم پاره شد و مهره‌هایش خاک را به میهمانی رفتند.
دیگـــر تسبیح نداشتم تا تمنــایِ دستانت، نفسم را به شماره بیاندازد!
دلم –مثلِ دلِ آدم‌هایِ دنیا- انار شد.
اناری عاشق با یاقوت‌هایی سرخ!
دلم –مثلِ دلِ آدم‌هایِ دنیا- تنگ شد.
تنگِ روزهایِ باتویی...
روزهایِ پیش از هبوط...
انارِ دلم ترک برداشت.
خاک،میزبانِ یاقوت‌هایِ دلتنگی‌ام شد.
من امـــا هنوز به دنبالِ مهره‌هایِ تسبیحم بودم.
و نمی‌دانستم چطور می‌شود دوباره تسبیح ساخت! دوباره انار داشت!
اما...
مهره‌ها را از خاک برچیدم.
هر کدام بویِ روزهــایِ باتویی‌ام را می‌داد، گمشده‌یِ تسبیحِ دلم بود.
یک، دو، سه،...، صد.
تمام شد!
صد مهره‌یِ دلِ صدپاره‌ام را به بند کشیدم.
رشته‌یِ تسبیحم اما دیگر بویِ تو را نداشت.
رشته‌یِ تسبیحم از دنیایِ دوری و دلتنگــی بود.
حســــی گنگ در این میانه فهمانیدم که باید بیشتر مراقبِ دلم باشم.
این تسبیح دوباره اگـــــــر پاره شود، دیگر شناسایِ تو نخواهد‌بود!
یاقوت‌ها اما هم‌چنان رویِ خاک بودند.
و هنوز هم ...!
کسی چــــه می‌داند که تمامتِ این دانه‌ها، امانتِ روزِ الستِ توست!
جمعشان نمی‌آورم!
بگذار این دلِ تکثیـــــــر شده در هزار، در جست‌و‌جویِ هر دانه، تو را فرایاد آورد.
بگذار این یاقوت‌ها، میعادگاهِ من و تو باشند، ...تا ابد!
دنیایِ خاکی جایِ من نیست!
فَقَدْ هَرَبْتُ اِلَیْک...تا جنون!
______________________________
هم‌چنان "ناموس خدا" هستم،اما این‌جا حرف‌هایی را می‌نویسم که در قالب "می‌خواهم زن باشم" نمی‌گنجد!
منوی بلاگ
پیام های کوتاه
- ۳۱ خرداد ۹۲ , ۲۲:۰۰مباح
اقتدا می کنمـ به:
-
حضرت محبوب
(۲۵) -
حضرت رسول
(۷) -
حضرت پدر
(۲۹) -
حضرت مادر
(۴۱) -
حضرت جود
(۲) -
حضرت ارباب
(۶۲) -
حضرت سجاد
(۲) -
حضرت صدق
(۱) -
حضرت کاظم
(۱) -
حضرت ضامن
(۶) -
حضرت هادی
(۱) -
حضرت صاحب
(۲۳) -
حضرت قمر
(۱۹) -
حضرت صبر
(۶) -
حضرت ارباً اربا
(۲) -
حضرت معصومه
(۱) -
حضرت نازدانه بابا
(۶) -
حضرت شش ماهه
(۸)
سرمشق
گذر ایامـ ... تا جنون!
- آذر ۱۳۹۴ (۱)
- آبان ۱۳۹۴ (۱)
- مهر ۱۳۹۴ (۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- مرداد ۱۳۹۴ (۱)
- تیر ۱۳۹۴ (۳)
- خرداد ۱۳۹۴ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۱)
- فروردين ۱۳۹۴ (۱)
- اسفند ۱۳۹۳ (۵)
- بهمن ۱۳۹۳ (۵)
- دی ۱۳۹۳ (۵)
- آذر ۱۳۹۳ (۳)
- آبان ۱۳۹۳ (۱)
- مهر ۱۳۹۳ (۳)
- شهریور ۱۳۹۳ (۵)
- مرداد ۱۳۹۳ (۳)
- تیر ۱۳۹۳ (۵)
- خرداد ۱۳۹۳ (۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۴)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱۲)
- اسفند ۱۳۹۲ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۲ (۹)
- دی ۱۳۹۲ (۹)
- آذر ۱۳۹۲ (۸)
- آبان ۱۳۹۲ (۱۴)
- مهر ۱۳۹۲ (۷)
- شهریور ۱۳۹۲ (۱۹)
- مرداد ۱۳۹۲ (۱۲)
- تیر ۱۳۹۲ (۱۰)
- خرداد ۱۳۹۲ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۶)
- فروردين ۱۳۹۲ (۶)
- اسفند ۱۳۹۱ (۴)
- بهمن ۱۳۹۱ (۸)
- دی ۱۳۹۱ (۱۳)
- آذر ۱۳۹۱ (۸)
- آبان ۱۳۹۱ (۱۲)
خواندمـ و پسندیدمـ
- گناه امروز
- هفت کتاب فاطمی
- رها کن گلهای قالی را
- دنیای رنگی آرمیتا
- این الطالب بدم ال م ق ت و ل بکربلاء
- ضربت متقابل
- غروب جمعه رسیدهاست باز تنهایی...
- میم مثل مادام!
- من در میان جمع و دلم جای دیگری است...
- دوباره عاشق میشوم
- ماهی که حتی برای نیمهی خود پنهان بود
- مصطفی ادامه دارد...
- ما مسئول انتخابمان هستیم
- چشم صدا و سیمای جمهوری اسلامی روشن!
- پسرم حالا نوبت توست
- الو! هند جگرخوار...
- آسمانی می شوم، وقتی نگاهت می کنم
- پیرمرد مسئول چفیه ی بیت رهبری بود!
- آرزو
- روزی که امام رضا حاجت مرا در کمتر از 10 ثانیه داد!
- شاید "نعیما" نخواهد "خمینی" باشد!
- من برای حجاب همسرم چه کرده ام؟
- نور و نان
- پری
- من چادری ام
- میراث ماندگار
- صدای مرا می شنوید؟!
- کاش صاحب برسد
- حجاب نخواستیم...ساعدت را بپوشان!
- طعم قرمه سبزی ات را دوست دارم
- یک لیوان آب انار
- یک مشت آدم عرزشی!
- نمک پرونده در آخرت
- روضهی مصور
- کاش زمان به عقب برمیگشت،تا...
- دو دو تا...چهار تا
- هذا یوم الجمعه... 27
- کفش یا سم؟؟؟
- نعیمه اشراقی از کدام امام سخن می گوید؟
- خاطره ای که باعث بغض آقا شد
دار المجانین!
- نقاش فقیر
- طلوع آخر
- هو العشق
- من همه او!
- سقــــوط آزاد
- تلــــــک الایــــام
- فانــــــوس خیــــــــس
- نقطـــه هــای عــاشورایـــــی
- آرزوهــــای نــــزدیـــــک
- تربــــت الحسیـــن
- حسینیــــــه دل
- بسم هــو
- دل نامه
- ذره
- این‌جا...
- دل آبــاد
- و مـا ادراک...؟
- سوران باغ آسمــان
- یادداشت های گم شـــده
- سنگر انفرادی یه بچه حزب اللهی
چ‌ـــــــــه می‌تواند باشد
نمازی که قنوتش،
لعنِ علی استـــــــــ ؟!
جمــــــ‌ع‌ــــــه‌های بی تو چه آسان می‌گذرند!
آن‌چه دشوار،
جمــــــ‌ع‌ــــــه‌ی آمدنتـــــــــ ...
خ‌ـــــــــسته‌امـ !
فَقَدْ هَرَبْتــــُــــ اِلَیْکــــــــ ...
تا ج‌ـــــــــنون!